|
Lunedì 16 Febbraio 2015
– Scritto da Edoardo Ciancio/Eciancia
|
I' te veco 'e rimpetto a 'sta fenesta, pittata cu 'o vverde e 'o ggiallo e 'nu vestito 'e cielo. E cquanno vene 'a sera e 'a lune tte dà luce, comme a 'nnammurata te vurrìa abbraccià, na 'nnammurata 'e na bellezza antica, ca 'o tiempo nun 'a po' cagnà. 'O ssaccio, tu piace e ffaje paura à ggente, ca nun se ne 'mporta 'e niente, si tiene 'o ffuoco e appicce 'e sentimente. Tu che faje sunnà ll'ammore a cchi te tene mente, ca puorte 'o nomme 'e n'omme e nnun sì omme. Nun 'o scetà 'stu suonno 'e fantasia. Famme penzà che è ammore... e nno buscìa. |