I' te veco 'e rimpetto a 'sta fenesta,
pittata cu 'o vverde e 'o ggiallo
e 'nu vestito 'e cielo.
E cquanno vene 'a sera e 'a lune tte dà luce,
comme a 'nnammurata te vurrìa abbraccià,
na 'nnammurata 'e na bellezza antica,
ca 'o tiempo nun 'a po' cagnà.
'O ssaccio, tu piace e ffaje paura à ggente,
ca nun se ne 'mporta 'e niente,
si tiene 'o ffuoco e appicce 'e sentimente.
Tu che faje sunnà ll'ammore a cchi te tene mente,
ca puorte 'o nomme 'e n'omme
e nnun sì omme.
Nun 'o scetà 'stu suonno 'e fantasia.
Famme penzà che è ammore... e nno buscìa.